Me and the lens. A journey

 Istnieją w Paryżu miejsca nieznane, zapomniane i niedostępne dla turystów. Ostatnio miałam szczęście się w takim znaleźć. Czułam się gdybym weszła do innego świata. Można w nim znaleźć starą dokumentacje medyczną (nawet z 1845 roku). Książki, szkielety ptaków, które wleciały do środka i nie potrafiły znaleźć wyjścia. Oparte o podłogę, zakurzone kilkumetrowe obrazy wyniesione z kościołów, a nawet posągi świętych -zapomniane, postawione w piwnicy na posadzce. Jest też rower, dzięki któremu zdobywano tlen, chowając się w piwnicy na wypadek bombardowania. W jaki sposób? zbudowano konstrukcję, dzięki której pedałując napędzało się mechanizm, który napędzał wiatrak na zewnątrz.  Po obejrzeniu wnętrz wspieliśmy się na wieżę kaplicy i podziwialiśmy miasto z lotu ptaka. Poniżej kilka zdjęć z tego niesamoitego miejsca. Miłego dnia 💗                       

Cześć, mam nadzieję, że jakoś znosicie zamknięcie w domu i rozwijacie swoje pasje. Ostatnio czytałam wywiad, który miał miejsce w  2017 roku i Nathan Hill powiedział pewne mądre spotrzeżenie, które bardzo mi się spodobało. Oto one: "A trzeba włożyć dużo energii, by móc żyć tak, jak się chce. Czasem oznacza to posprzątanie kuchni, znalezienie pracy czy skończenie książki. I chociaż wiemy, że w ogólnym rozrachunku chcemy być ludźmi, którzy uprawiają sport, jedzą zdrową, ekologiczną żywność i czytają tylko książki z wyższej pólki, to w tym mikromomencie, kiedy trzeba podjąć konkretną decyzję, łatwiej jest odpalić komputer, sprawdzić co się dzieje na Fejsie, czy zacząć grać w grę. A kiedy podejmujesz łatwe decyzje, jedną po drugiej, to kreujesz sobie życie, którego tak naprawdę nie chcesz." Ma całkowitą rację, w każdej minucie tworzymy swoje życie i nie pozwólmy by dni mijały na przeglądaniu Fejsa/Instargama.   Zawsze w wolnej chwili staram się robić zdjęcia, a gdy jest...

Witajcie, jakiś czas temu w zinie "Chaos w mojej głowie" ukazał się mój tekst dotyczący życia w Paryżu. Miasto świateł kojarzy się z miłością, romantyzmem i dobrym jedzeniem, a jak jest naprawdę? Pozwólcie, że przedstawię Wam moje spostrzeżenia na temat życia w tym zwariowanym mieście. Jak pisałam powyżej tekst ten ukazał się w zinie, ale nie każdy go posiada, więc stwierdziłam, że fajnie by było gdyby pojawił się również na moim blogu. Zaczynamy !  Angielski Przyjeżdżając tutaj miałam pewność, że na pewno ktoś mówi w tym języku. Jako, że dopiero zaczynałam przygodę z językiem francuskim byłam bardzo zdziwiona gdy okazało się, że w banku w którym otwierałam konto kobieta nie zna ani słowa w tym języku. Muszę dodać, że bank znajduje się w biznesowej dzielnicy, gdzie jest dużo zagranicznych biur. Na koncertach wcale nie było lepiej... Francuzi tłumaczą to przyczynami historycznymi. A w szkole uczyli się języka hiszpańskiego, włoskiego,...   Nie ma c...

Witajcie. We Francji nadal bez zmian, kolejny dzień jesteśmy zmuszeni pozostać w mieszkaniach. Żeby urozmaicić czas zaczęłam ćwiczyć. Jest całkiem zabawnie! Dobrze rozruszać ponad 30-letnie kości i zażyć trochę ruchu :)  Oczywiście Wam też to polecam, nie będziecie potrzebowali porannej kawy.  Oprócz czytania, oglądania filmów, przeglądam zdjęcia, które czekały na swój czas. W październiku zeszłego roku wybrałam się z chłopakiem na wycieczkę urodzinową do Chartres. Wielu ludzi zwiedza kraje na drugim końcu ziemi, nie znając pięknych miejsc, które są tuż obok. Wystarczy wziąć rower, czy wsiąść w pociąg i odbyć świetną weekendową wycieczkę. Będąc w tym pięknym mieście, przez przypadek natknęliśmy się na ekspozycję prac, które stworzył Christopher Charbonnel. Jest to genialny francuski rzeźbiarz, którego nie znałam wcześniej. Wystawa odbywała się w Collégiale Saint-André (uważam, że jest to miejsce stworzone dla takich ekspozycji). Jego surowość spotęgowała wrażenie p...